Grenzen vervagen, zorg blijft

Wie vandaag in de zorg werkt, weet: er is werk genoeg, maar handen tekort. Niet morgen, niet volgend jaar, maar nu. Verpleegkundigen, verzorgenden, ondersteunend personeel , op vrijwel elke afdeling wordt geschoven, geïmproviseerd en bijgesprongen. En dan hebben we het nog niet over de mensen achter de schermen: planners, coördinatoren, technici. De druk is voelbaar, en het einde lijkt niet in zicht.

Wat doe je dan, als systeem? Als samenleving? Blijf je zoeken binnen de bestaande lijnen, of durf je breder te kijken?

Bij DCG hebben we ervoor gekozen om het tweede te doen. Niet uit gemak, maar uit overtuiging. Want terwijl in Nederland de wachtlijsten oplopen, staan er elders in de wereld mensen klaar om te zorgen. Gediplomeerde verpleegkundigen die niets liever willen dan hun vak uitoefenen, maar daar lokaal de kans niet voor krijgen.

Wat als je die werelden met elkaar verbindt?

Dat is precies waar DCG zich dagelijks voor inzet. Niet door mensen simpelweg “over te vliegen”, maar door te bouwen aan duurzame relaties. We investeren in taal, cultuur, opleiding en begeleiding. Want als je iemand uit een ander land verwelkomt in de Nederlandse zorg, doe je dat met aandacht. Met voorbereiding. En met respect voor beide kanten.

En het werkt. 

Niet van de ene op de andere dag , maar stap voor stap, met betrokken zorgprofessionals en partners die het aandurven om anders te kijken. De impact? Meer continuïteit op de werkvloer, verlichting van de werkdruk en, misschien wel het belangrijkste – ruimte om weer echt zorg te kunnen verlenen.

De krapte op de arbeidsmarkt is geen tijdelijk probleem. Maar het is ook geen onoplosbaar vraagstuk. Door grenzen letterlijk en figuurlijk open te zetten, ontstaan er kansen. Voor zorginstellingen. Voor internationale professionals. En voor iedereen die goede zorg verdient.